Wat is de ideale sollicitatieprocedure?

De huidige arbeidsmarkt piept en kraakt. In Nederland ‘zeer krap’, in Noord-Nederland nog net ‘krap’. Er zijn momenteel meer vacatures dan werkzoekenden. Nog nooit hadden zoveel mensen een baan als nu. De banen liggen voor het oprapen…

Ellenlange sollicitatieprocedures of hele complexe, waarin werkzoekenden veel moeite moeten doen om überhaupt binnen te komen, zien we tegenwoordig gelukkig niet zo vaak meer. Maar wat is eigenlijk de ideale sollicitatieprocedure? Zou mooi zijn als er een eenduidig antwoord op zou kunnen komen. Maar dat is helaas niet zo. Aan de ene kant verschilt het per vacature, per branche, per druk in de organisatie, etc. En of dat alles wat werkgever en werkzoekende willen weten, echt vanuit CV en/of gesprekken te achterhalen valt. In onze (technische) branche is het eigenlijk zo dat als een bedrijf ervoor kiest dat iemand van HR bij alle gesprekken aanwezig is, we dan denken ‘heeft die niks beters te doen?’. Natuurlijk; of iemand past bij de cultuur, strategie, in het salarishuis, of juist wél ‘heilige huisjes’ ter discussie durft te stellen, is erg handig om te weten. Maar daarvoor hoeft iemand echt niet bij alle sollicitatiegesprekken aanwezig te zijn? Dat is vaak zonde van de tijd. En wellicht een teken dat een bedrijf ouderwets inefficiënt ingericht is? Of dat collega’s misschien onderling elkaars beoordelingen niet vertrouwen…

Het doel van een sollicitatieprocedure is dat werkzoekende en werkgever een waarheidsgetrouwe indruk hebben van elkaar, dat de keuze om met elkaar verder te gaan erop gebaseerd kan worden. Voor de werkzoekende is het vaak lastig om een oude baan achter te laten voor iets onbekends/onzekers iets nieuws. En voor de werkgever is het lastig om in te schatten wie iemand nou echt is en wat hij kan, puur vanuit een CV en wat gesprekjes. Beide kanten op geldt ‘Je weet wel wat je hebt, niet wat je krijgt’. Daarbij is niet alleen het
werk op zich, maar zeker ook de sfeer onder collega’s (en leidinggevende) belangrijk. Heel regelmatig komt iemand vanwege het werk, maar gaat diegene weer vanwege collega’s of
leidinggevende…

Hoe kom je daar nou achter? Voordat er ook maar één uur gewerkt is? Heel simpel. Neem nog geen ontslag, maar loop even een dagje of zelfs maar een paar uurtjes met elkaar mee. In de huidige krappe arbeidsmarkt vissen werkgevers veel in dezelfde vijver. En dus is het voor bedrijven verleidelijk om zich in sollicitatiegesprekken te presenteren als aantrekkelijke werkgever. Ook als dat weliswaar de gewenste maar niet de huidige situatie is…

Maak van dat 2e gesprek, een meewerkmoment. Geef aan dat je best nog een keer (of vaker) wil komen praten maar dat je meer van het werken dan van het praten bent. Of het ook mogelijk is om daadwerkelijk op de werkvloer te zijn en mee te kijken/werken met je potentieel toekomstige collega’s. Dan heeft de werkgever ook gelijk getackeld dat die collega’s achteraf zeggen: “Er zijn nieuwe mensen aangenomen waarvan wij al gelijk weten: dat wordt helemaal niks”. Dus, zorg ervoor dat in gesprekken zowel de werkgever als werknemer ‘de harde feiten’ boven tafel krijgt, dan kan daarna al snel lekker aan de slag worden gegaan.